سیزدهمین روز از ماه فروردین تیر یا تشتر نام دارد.ایزد تیر یا تشتر که در اوستا یشتی هم به آن نام وجود دارد، ایزد باران است.
 در باور پیشینیان پیش از اشوزرتشت، برای این‌که ایزد باران در سال جدید پیروز شود و دیو خشکسالی نابود گردد باید مردمان در نیایش روز تیر، از این ایزد یاد کنند و از او درخواست باریدن باران داشته باشد.
 در اسطوره‌های ایرانی، این ایزد همواره به صورت اسبی سپید با دیو خشکسالی که «اپوش» نام دارد، در جنگ و مبارزه است و اگر ایزد تیر پیروز شود، باران می‌بارد و چشمه‌ها می‌جوشند و رودها روان می گردند و سرسبزی را به ارمغان می‌آورند.
 در ایران باستان پس از برگزاری مراسم نوروز، هنگامی که سبزه از زمین می‌رویید و گندم و حبوبات سبز می‌گشتند، در روز سیزدهم که به ایزد باران تعلق داشت مردم به دشت و صحرا و کنار جویبارها می‌رفتند و به شادی و پایکوبی می‌پرداختند و آرزوی بارش باران را از خداوند می‌کردند.
 اکنون هم زرتشتیان از بامداد روز تشتر ایزد و فروردین‌ماه، سفره نوروزی را بر می‌چینند، خوردنی‌ها، مقداری آجیل، شیرینی‌های باقیمانده از نوروز و شِشه یا سبزه‌های موجود در سفره را با خود برمی‌دارند و به دشت و صحرا و کنار چشمه‌ها یا آب‌های روان می‌روند.
 زرتشتیان سبزه خود را در کنار جویبارها به آب روان می‌سپارند و آرزو می‌کنند که سالی پربرکت و خرم داشته باشند. آنان تا پسین آن روز را در بیرون خانه به سر می‌برند و در دامن طبیعت و میان سبزه و صحرا به شادمانی می‌پردازند.
 برگرفته از کتاب از نوروز تا نوروز-انتشارات فروهر